Ένα κάλεσμα, εκ βάθους καρδίας, σε νέους υποψήφιους-ΕΜΠΡΟΣ(20/8/2010)

Γράφει: Σπύρος Γαληνός
20/08/2010
Ο τόπος μας έχει πολλούς, πολλούς και καλούς. Νέους ικανούς ανθρώπους με δύναμη και φαντασία, που μπορούν να προσφέρουν στον τόπο. Ώριμους ανθρώπους, που δοκιμάστηκαν και πέτυχαν στον επαγγελματικό στίβο και τώρα με την πείρα τους, μπορούν να βοηθήσουν τον τόπο. Άτομα που έχουν το περίσσευμα ψυχής και τη δύναμη να προσφέρουν στην πατρίδα. Άτομα που παρότι μπορούν, και που ενώ κατά βάθος το θέλουν, δεν το τολμούν. Δεν τολμούν να κάνουν αυτό που πριν κάποια χρόνια, θα ήταν το αυτονόητο. Να κατεβούν στην πολιτική. Να εκτεθούν υποψήφιοι για την τοπική αυτοδιοίκηση.
Νιώθω την ανάγκη να τους απευθύνω ένα κάλεσμα. Να τους πω ότι σας καταλαβαίνω. Βιώνουμε όλοι τη γενική απαξίωση της πολιτικής, που τη μεγέθυνε η κρίση. Η αίσθηση ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε. Ότι η πολιτική είναι κάτι βρώμικο, μιαρό. Η αντίληψη ότι για την πολιτική ισχύει απόλυτα η παροιμία «ήταν που ήταν στραβό το κλήμα, μπήκε και ο γάιδαρος και το απόσωσε».
Θέλω να σας παρουσιάσω τον αντίλογο. Όντως το κλήμα είναι στραβό και έχει μπει μέσα όχι μόνον ένας, αλλά πολλοί γάιδαροι. Ωστόσο, αυτό που στην παροιμία αναφέρεται ως «κλήμα», είναι η πατρίδα μας, ο τόπος μας. Ο μόνος τόπος που έχουμε. Και αυτό που πρέπει να κάνουμε, δεν είναι να αποστρέφουμε τα μάτια με αποτροπιασμό. Πρέπει να βγάλουμε τα γαϊδούρια έξω (και υπάρχουν πολλά και σε όλα τα κόμματα) και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να ισιώσουμε το κλήμα. Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο. Ωστόσο αξίζει να προσπαθήσουμε. Σκεφτείτε κάτι πολύ απλό: εάν δεν μπούνε στην πολιτική οι σωστοί άνθρωποι για τους σωστούς λόγους, θα μπουν οι λάθος άνθρωποι για τους λάθους λόγους. Και τότε τα πράγματα μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν.
Ξέρω πως οι εικόνες δεν βοηθάνε. Από τον κινηματογραφικό Μαυρογιαλούρο έως τον «πονηρό πολιτευτή» του Σαββόπουλου και από εκεί στα αργυρώνητα λαμόγια της μικρής οθόνης. Και έχει και χειρότερα. Καρεκλοκένταυρους, και εξουσιολάγνους, που θα έκαναν τα πάντα για την καρέκλα. Εξουσία για την εξουσία. Και όλα τα βρώμικα κόλπα που μπορείς να φανταστείς. Ο δρόμος της προσφοράς είναι μία Οδύσσεια με Σκύλλα και Χάρυβδη. Αγνοείστε τους. Ο κόσμος καταλαβαίνει, βλέπει και στο τέλος, τιμωρεί. Αντικαταστήστε όλες τις αρνητικές εικόνες της πολιτικής με το βλέμμα ενός ανθρώπου που βοηθήσατε στο δίκαιο αίτημα του, που του συμπαρασταθήκατε, που την κρίσιμη στιγμή ξέρει ότι δεν είναι μόνος, ότι σας έχει δίπλα του. Σκεφτείτε τη χαρά που θα σας δώσει η εικόνα του τελειωμένου έργου, που απολαμβάνει η κοινωνία, και που εσείς «βάλατε πλάτη» για να γίνει. Και τότε θα καταλάβετε γιατί αξίζει τον κόπο να μπείτε στην πολιτική και να προσφέρετε. Δεν έχει σημασία σε ποιο κόμμα. Παντού υπάρχει χώρος για καλούς ανθρώπους και οι πατρίδα μας, σας χρειάζεται όλους. Το σημαντικό είναι η αγάπη για τον τόπο και η πρόθεση για προσφορά.